Dlaczego nie słyszymy polskich filmów? Dykcja aktorów to nie wszystko

– Część aktorów ma taką dykcję, że nie sposób ich zrozumieć. Przykładem Tomasz Oświeciński. Gdy mówi szybko, mówi niezrozumiale. Vega się z tym liczy. Po prostu są ludzie, których nie zrozumielibyśmy w normalnym życiu – mówi Piotr Knop, operator dźwięku Toya Studios.

Czyli polski dla dźwiękowca jest językiem specjalnej troski?
Nasz język nie jest jedynym, który cierpi na taką dolegliwość. Inna sprawa jest taka, że reżyserzy młodego pokolenia często wymagają od aktorów, żeby mówili naturalnie, tak jak w życiu, w efekcie często mówią niewyraźnie, łykają spółgłoski i dialog, który dla reżysera brzmi dobrze, bo go zna na pamięć, dla widza będzie niesłyszalny.

Tylko dykcja ma znaczenie?
Ważna jest też treść dialogu. Jeśli dialogi są logiczne i wynikają z fabuły, nie powinniśmy mieć problemu z ich rozumieniem. Duże znaczenie ma montaż dźwięku. Są sytuacje, kiedy nie słyszymy kilku słów, ale rozumiemy istotę rzeczy. Z drugiej strony czasami zdarza się, że widz nie słyszy dwóch słów i to go tak wytrąca z odbioru, że nie potrafi skupić się na reszcie.

Drugim jest sam język polski, który jest kłopotliwy.
Zwróciłbym uwagę na trzecią, nie mniej ważną, jeśli nie najważniejszą rzecz – warunki odsłuchowe w kinach. Normy odsłuchowe w kinach zostały wprowadzone przez firmę Dolby, tak aby poziom głośności w każdym kinie był taki sam. Takie było założenie, ale jest wiele czynników sprawiających, że filmy brzmią daleko od ideału – jednym z nich są przesłuchy między salami w multipleksach, przez co kiniarze często ściszają odsłuch. Realizatorzy dźwięku wiedzą, że film zostanie puszczony ciszej, w związku z tym zgrywają dźwięk głośniej niż powinni.

Udane wystąpienia publiczne – krok 8: świadomie operuj głosem

…https://zawodowysos.pl/sposob-na-udane-wystapienie-krok-8/

Głos to jeden z elementów komunikacji niewerbalnej. Wpływa na to jak jesteśmy rozumiani i odbierani przez innych, kształtuje atmosferę naszych relacji.

Głos zmienia się w zależności od nastroju, uczuć, emocji, od tego co pragniemy wyrazić – może koić lub ranić (Radwańska 2014, s 82).

Podobnie jak postawa ciała, wyraz twarzy, gestykulacja, tak i głos wchodzi w skład pierwszego wrażenia w kontakcie z drugim człowiekiem. Podobnie jak i tam poznanie odbywa się na drodze emocjonalnej, bezpośredniej, bez uprzedniej analizy. W tonie głosu odczuwamy (zdolność tę posiadają prawdopodobnie też wyższe zwierzęta żyjące z człowiekiem) czyjąś serdeczność, wrogość, radość, smutek, lęk, agresję, energię, zmęczenie itp.

Antoni Kępiński (2002, s. 166)

Obecnie, dominacja „kultury obrazkowej” jako sposobu percepcji rzeczywistości sprawia, że zwracamy większą uwagę na gest, pozycję ciała i mimikę. A powinniśmy mieć świadomość, że nie tylko „jak nas widzą”, ale również „jak nas słyszą” – decyduje o tym, że „tak nas piszą”.

Obraz tworzony przez głos jest tak samo ważny jak wygląd. Nasz charakter, osobowość, stan umysłowy i stopień charyzmy są oceniane na podstawie tego, jak brzmimy. Prawdą jest też, że to, jak brzmimy, jest powiązane z tym jak wyglądamy. Energetyczna, ekspresyjna mowa generuje oczywiste zainteresowanie w słuchaczu, a chrapliwy, zadyszany, zmęczony głos rzuca cień na najbardziej atrakcyjny wygląd.

Nancy Zi (2013, s. 56)